A Letter to a Wikipedian Friend

May 24, 2009

Hi (I will not mention HIS username),

I AM into editing and updating articles about [[Cabuyao, Laguna]].

How am I able to put some [[inline citations]] to that page? In order for YOU not to put tags on it, tagging more/no footnotes, very long and whatever.

I swear that I'm not creating and inventing my own words and information about that article, I have lots of sources proving that all of the informations I put there are all true and verifiable. I know that you are wandering, wandering about all the information I always keep on putting there. But I'm just amateur, a beginner in Wikipedia, who just wants the goodness of my hometown's article.

So please, I'm in need of your help.. Please help me to improve my skills in editing Cabuyao, Laguna's article. I know that it's too long.. Please help me summarize it but not into deleting what I have done. I know that it has no footnotes and in need of inline citations, but I don't know what will and should I do..

You, as an intelligent and expert Wikipedian, I repeat, I'm in need of your Big Help, so please help me..

Again, my intention of editing that article, without considering that I'm just a beginner, is the goodness and improvement of my Hometown's (Cabuyao, Laguna) article, and nothing bad and wrong is my intent..

Thank You very much friend.. (I called you friend -even without introducing first myself- because we're both Wikipedian.. I know that we can be good friends someday)

Sincerely yours,

[[Othanwiki2009]] of [[Mamatid|Brgy. Mamatid]], [[Cabuyao, Laguna]]

I'm a New Soul

I'm a New Soul
I came to this strange world
Hoping I could learn a bit 'bout how to give and take
But since I came here, felt the joy and the fear
Finding myself making every possible mistake.

See I'm a young soul in this very strange world
Hoping I could learn a bit 'bout what is true and fake
But why all this hate? Try to communicate
Finding trust and love is not always easy to make.

This is a happy end
Come and give me your hand
I'll take you far away
I'm a New Soul
I came to this strange world
Hoping I could learn a bit 'bout how to give and take
But since I came here, felt the joy and the fear
Finding myself making every possible mistake.

New Soul..
In this very strange world..
Every possible mistake
Possible mistake
Every possible mistake
Mistakes, mistakes, mistakes...

EBest

Ngayong panahon ng bakasyon, tiyak na tanghali na naman ako lagi kung gumising, at ang nagpapagising sa akin ay ang ingay na dulot ng mga magda-dabarkadz sa T.V., syempre walang iba kundi ang Eat Bulaga! Matagal na talaga ang best noon time show na iyon in Philippine Television, magte-thirty years na ang kulitan, kantahan, at kasiyahanng kanilang idinudulot sa halos araw-araw nating panananghalian. Sa likod ng tatlong dekadang pamamayagpag ng Eat Bulaga, ay naroroon ang kanilang hangaring makapagbigay pa ng kasiyahan at kaligayahan sa lahat ng tao, lalong lalo na sa mga bata. At bilang panimula ng kanilang mga surpresang ihahandog sa kanilang ika-tatlumpung taon, inihahandog ng Eat Bulaga ang EBest o ang Eat Bulaga's Best Student Awardee, kung saan kaalinsabay ng taon na kanilang pamamayani sa atin, tatlumpu din na mga estudyante ang kanilang sinaliksik sa bawat sulok ng bansa upang mahandugan ng nasabing karangalan. EB's Best Student Awardee, karangalan na handog ng Eat Bulaga sa mga batang kasalukuyang nakapagtapos ng Elementarya na may nakamit na karangalan, na sa kabila ng iba't ibang suliranin at kahirapan sa buhay, ay hindi inalintana sa pag-asang makapagtapos ng pag-aaral. Sa bawat araw ay isa-isang mga bata ang kanilang i-f-in-i-feature na mula sa iba't ibang probinsya at bayan sa Pilipinas, ipinapakita ang kanilang kalagayan ng pamumuhay, kasabay ng mga salitang kanilang binibigkas na punumpuno ng pag-asa at makapagbibigay ng inspirasyon sa mga katulad nilang naghihirap ngunit nakapagkamit ng karalangan, ang Edukasyon. May ilan sa kanilang hindi alintana ang layo ng nilalakad makarating lamang sa paaralan, mga batang walang sariling sapatos at nanghihiram lamang maging sa araw ang pagtatapos, mayroong isang nakatsinelas lang kung pumasok, ngunit lahat ng yan ay nakapagtapos dala ang pagiging isang valedictorian, salutatorian o First-Honorable man. Mga batang hindi hadlang ang kahirapan ng pamumuhay, may isa na ang pinagkakaabalahan pagkatapos ng klase bukod sa pag-aaral ay ang pagtulong sa ina na magtinda ng gulay, may batang sa may tulay man nakatira ngunit hindi hadlang upang maging isang valedictorian. Gasera man ang nagbibigay liwanag sa pag-aaral, nagdulot naman ito ng isang napakalaking karangalan sa kanyang ina ang pagiging isang valedictorian. Dala ng tatlumpung mga batang ito ang istorya ng kahirapan sa kabila ng karangalang kanilang natamo. Magmula man sa Luzon, Visayas o Mindanao, iba't iba man ang kanilang lugar ngunit iisa ang kanilang hangarin, na ang tanging Edukasyon lamang ang magdadala sa kanila sa kaginhawahan ng buhay.

"Ang edukasyon ang aking magiging daan tungo sa kaginhawahan", "Ang kahirapan ay hindi hadlang upang makapagkamit ng karangalan", "Ang edukasyon ay napakahalaga sapagkat kelanman ay hindi ito mananakaw" mga salitang kanilang binitawan na naging baon nila sa ilang taong pag-aaral, mga salitang nagdulot sa kanilang magpursigi at makapagtapos ng pag-aaral, mga salitang makapagbibigay inspirasyon sa bawat makakarinig na makapagbibigay kaliwanagan sa kahalagahan ng Edukasyon.

Tunay ngang napakahalaga ng Edukasyon, maging ako, hindi ako mahihiyang banggitin dito na sa bawat tanghaling panonood ko ng Eat Bulaga, bukod sa tumawa ay umiiyak din ako sa tuwing aabangan at papanoorin ko ang EBest. Sa bawat kwento ang pakikibaka at tagumpay ng mga bata, sa mga salitang namutawi sa kanilang mga bibig, tunay ngang na-inspire at humanga ako sa kanila. Di ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko sa tuwing papanoorin ko ang bata na i-f-i-feature ng EBest, sa bagong kwento at salitang kanilang babanggitin. Luha na ang dahilan ay awa sa kanilang kalagayan, at maging luha ng kasiyahan para sa kanila na nagtagumpay sa gitna ng pagsubok ng buhay. Nakakatuwa para sa akin, ang kanilang tagumpay ng pagkakamit ng karangalang kanilang pinaghirapan. Tunay na nakapagpaluha sa akin ang kanilang makainspirasyong buhay. Maaaring naka-relate man ako sa kanila ng bahagya, pero mas hanga pa rin ako sa tibay at hangarin nila na makapagkamit ng ganitong karangalan. Nasa elementarya pa lamang sila ramdam na nila ang bagsik ng buhay, naalala ko tuloy noong mga panahon na nasa kalagayan nila ako, hindi ko alintana ang kahalagahan ng Edukasyon, mayroon nga akong kumpletong gamit, sapatos at baon sa araw-araw ngunit wala naman sa akin ang hangaring makapagkamit ng karangalang kanilang natamo. Tunay na sila'y mga modelo ng kabataan ngayon na sana'y dumami pa. Alam kong sila'y may mararating, nasa unang level pa lamang sila at marami pang mga darating na pagsubok sa kanilang buhay, na kung ipagpapatuloy lamang nila ang kanilang prinsipyo, tiyak magtatagumpay muling sila. Nawa'y lahat ng kabataan ay maging katulad nila, mga EBest Awardees.

May 23, 2009, espesyal na araw ng Sabado para sa tatlumpung EBest Awardees. Ang araw kung kailan iginawad sa kanila ang plaka na nagpapatunay na sila'y mga EBest Awardees, mga natatanging bata ng Eat Bulaga. Isa-isa silang tinawag, sa likod ay ang kanilang mga magulang, iginawad nina Tito, Vic at Joey ang mga plakang karapat dapat lamang makamit ng tatlumpung bata. Kasabay ng pag-awit nina Gary V., Dulce, Din-din Llarena ng mga awiting nakapagbibigay inspirasyon. Muli na namang lumuha ang mga mata ko at nakita ko na naman silang lahat, ngunit luha na ito ng tuwa at ligaya ng makita ko ang mga ngiti sa kanilang mga mukha sa pagkakamit ng maraming surpresa mula sa Eat Bulaga. Bukod sa plaka, ang mga batang ito ay nagkamit din ng kumpletong mga school supplies, at damit kagaya ng sapatos..

It's been a long time..

It's nice to be back here in Blogger! Whoa, for a long period of time, I'm here again updating and editing my previous posts and posting new blogs.. It's been a long time since my last blog was posted here, actually it's not yet finished as you can see the next article next to this, it was a story I'd created based on one of my favorite songs of the band "Heart". It is written in Tagalog since it was a project I'm forced to submit in order for my grade's sake. You know what? It is categorized as Maikling Kwento but that story was not short actually, some of my groupmates asked me if I was supposed to do a novel while I was writing it, but I answered them kiddingly "it has no chapters that's why it cannot be categorized as a novel, just pretend that it is short though it's not.." I was then cramming because the date of submission is coming but the story was not yet finished (I didn't know actually how to finish that story that time) so I'd posted it here unfinished. When all of our stories were about to print, I'd told our leader that my story is posted here so she will be the one to copy it to be printed, it is because it was not finished yet, I hurrily finished it by writing the finishing part on a separate sheet of paper and gave it to our leader for her to include, finish and print. But sadly, I didn't have time to post the last part here, because when she returned to me the paper that includes the last part, it's missing, I can't remember where I had put it, that's why that story is remained unfinished from the time it was posted. That's the story behind the unfinished story of mine, how sad.

Actually, this article is not all about that unfinished story. I just include all about that story to make this article long (laughing). By the way, I'm back! but nobody here in the site welcomes me, just kidding. For a long time of interval from my last post up to my newest post, I'd really missed a lot, things, happenings, news, articles, trivias, stories and other features that I can share and make an article about to be posted here. I had have things in my mind like stories and articles to share about by posting here but they're all remained drafts, nothing is shared, nothing is posted.

But now that I'm back, I will try to recall all those things in my mind and I will post them here. I will now continue posting blogs, writing articles, and sharing stories here. I will keep everything here be updated, I will not promise but I'll do everything for it.