SUCCESS is Achieved one Step at a Time

"Success is a journey not a destination. The doing is usually more important than the outcome. Not everyone can be Number 1."

-Arthur Robert Ashe, Jr.

It is not the final Success that remains in your heart, or brings you satisfaction, it is the day after day dedication and endless belief you have in yourself that endures and continuous to push you on!

But first of all, Success for me can be defined as a person's reflection of all the things he/she did which turned out good and positive. But, to be able to achieve success, we need lots of perseaverance and dedication to whatever craft we're doing. There has to be a gradual implementation of self-discipline. Through that way, a vision will come in our way which in the latter end will make us even happy and contented.

There's no need for us to hurry up, there's no need for us to give up, but there's always an outlook to forward to, to go forth, to end aim high! And the journey you are on now, will lead you to wherever you want to go!

Extemporaneous Speech by:

Jonathan M. Hinagpis
(II-A Sacred Heart of Jesus 2004-05)

Entering College: A new Beginning

Sabi nila, mahirap daw ang College Life, sabi naman ng iba, masarap at masaya daw. Ngunit para sa akin, bilang isang freshman, entering college life is a new beginning. After the 4 years of sacrifices, learnings and happiness in highschool, we need now to move on to the next chapter of our life which is College Life.

Highschool life is really different from College Life, 'cause in College, you need to practice yourself to be an independent differ from highschool life. Sa College, hindi importante kung anung edad mo na, hindi importante kung anung relihiyon meron ka, basta't ang mahalaga bitbit mo ang hangaring makapagtapos ng Kolehiyo ng may dangal. Dahil 'yon din ang magiging baon mo upang makapaghanap ka ng magandang trabaho na tutulong sa'yo sa pag-unlad ng iyong buhay.

Ayon sa aking naging karanasan, sa una lang mahirap ang pagpasok ng College, syempre darating ang mga entrance examinations, na kailangan mong paghandaan upang makapasok ka sa school na gusto mo. At kapag nakapasa, kailangan mo na ring pagisipan kung ano bang kurso ang kukunin mo na babagay sa kung anung gusto at abilidad mo. At kapag nakapili ka na, syempre kailangan mo ng mag-enroll, dadaan ka sa pagfi-fill out ng application forms, sa interview, at hindi mawawala ang pagbabayad ng mga fees malaki man o hindi.

Sa una, nakakakaba syempre, pero pag nagtagal na masasanay ka rin. Yan para sa akin ang pagpasok ng Kolehiyo, It's a New Beginning! Bagong Panimula!

Goodbye High School Life!!

"Saying goodbye is never an easy thing" isn't it? lalo na kapag ikaw, kasama ng iyong mga kaibigan, kaklase at kabarkada ay kailangan ng magkahiwa-hiwalay ng landas. Syempre gaano kahirap 'yon? sa loob ba naman ng apat na taong pagsasama-sama sa hirap at dusa, sa kalungkutan at ligaya, wow ang drama, hehe, pano nga ba ulit to nagsimula?

Haay, naalala ko dati, bago pa lang kami nagkakakilala, medyo mahiyain pa, bago pa lang nabubuo ang mga tawanan, hanggang sa humantong sa kulitan, at bago pa lamang umuusbong ang aming pagsasama na ngayon ay humantong na sa katapusan. Marami na rin ang aking mga naging karanasan kasama ang aking mga kaibigan sa loob ng apat na taon. Puro tawanan, asaran, kulitan at maging awayan at iyakan. Marami ring dumating na mga problema, ngunit lahat ng 'yan ay kinaya naming lahat, basta't huwag lamang mawawala ang pagkakaisa.

Lahat ng pagsubok ay kaya naming lampasan! 'yan ang pangako at prinsipyo ng 4-A, kaya lahat kami ay nakatanggap ng Diploma, nakagraduate at nakamit ang karangalan. Oh! diba?! Haay talagang napakahirap iwanan ang iyo nang nakagisnan, ang iyong nakagisnang school, teacher, mga classmates and friends at pagsasamang nabuo na sa loob ng maraming taon. Ngunit kailangan syempre, kailangan mo ring iwanan ang iyong highschool life at pumasok ng College, para sa panibagong pakikibaka at pagharap sa panibagong landas ng buhay.

Nung Graduation day namin, lahat kami ay abala sa pag-aayos ng toga, pagpapamake-up at pagpapractice ng mga speeches and everything, wala sa isip namin na iyon na ang huling araw para sa amin na magkakaeskwela pa kami, at sa pagtanggap ng diploma, syempre masaya, pero sa kabila non naghihintay ang bagong buhay at landas na kailangang tahakin patungo sa ikagaganda ng buhay.

"High School Life, Oh my High School Life ay walang kasing saya. Bakit kung Graduation na'y luluha kang talaga?"

Mahirap mang sabihin, ngunit kailangang gawin, "Goodbye High School Life!!"

Ang Aking Buhay

JONATHAN MANANGKIL MERCADO HINAGPIS yan ang buo kong pangalan, syempre mahaba. Ipinanganak ako nung December 05, 1990. Sabi ni mama noon daw ako'y ipapanganak na, december 04 pa nun mga 11:00 palang ng gabi, naglalaro daw sya nun ng brick game (bago pa lang daw yon nauuso non!) nang bigla nang sumakit ang kanyang tyan, hanggang sa ayun pagkatapos ng mahigit dalwang oras (December 05, 1990 1:00 am) nasilayan ko na ang mundong ibabaw. Ipinanganak ako sa Gulod, Cabuyao, Laguna, that's why I'm pure Cabuyeno Lagunense! doon pa kami dati nakatira sa bahay ng mga lola ko (mother side). At, makalipas lang din ng mga ilang buwan, lumipat na kami sa Mamatid dun naman sa tabi rin ng mga lola ko sa father side naman. Kaso medyo minalas kasi pumutok noon ang Bulkang Pinatubo (1991) wala pa kong isang taon non!!
Sa Mamatid na rin ako lumaki at nagkaisip, hanggang sa pumasok na ako ng Day Care hanggang Grade 6. Lumaki ako sa Mamatid ng walang kinikilalang Lolo (sa father side) kasi sabi ng Nanay ko ("Nanay" ang nakasanayan kong tawag sa mga Lola ko both) bago pa lang daw nagkakakilala si Mama at Papa non ng mamatay ang Lolo ko dahil sa isang malubhang sakit, kaya isa lang ang Lolo na kinikilala ko sa side ng aking Mama doon sa gulod.
Ako ay nakapagtapos ng Elementarya sa Mamatid Elementary School, wala pa sa isip ko non ang pag-aaral ng mabuti dahil hindi pa ako nakakaranas ng hirap ng mga panahong yon na magtutulak sa akin upang mag aral ng mabuti. Masaya rin naman ang aking mga magulang noong Graduation ko nung Grade 6 dahil kahit papaano ay mayroon akong sabit na apat na ribbon bilang huwarang bata.
Malayu-layo na rin ang aking nararating. Matapos ang apat na taong pakikibaka, nakatapos na rin ako ng High School sa Liceo de Mamatid. Nakapagtapos ako ng marami rami ring achievements kagaya ng pagiging Class Monitor ng aming Room, Auditor (Student Body Organization), Secretary (Explorer's Club) Representative (Campus Youth Ministry), Lectors & Commentators Ministry Member at ang pagiging Peer Counselor. Dahil na rin sa hirap ng buhay na amin nang natatamasa, doon ko natutunan ang pagsisikap, naging pursigido akong mag aral ng mabuti para sa aking mga inspirasyon sa buhay, ang aking pamilya at mga kamag-anak. Dahil na rin sa aking determinasyon, nagkamit ako ng maraming mga awards,ilan sa mga yan ay ang Most Cooperative, Service Award, Liturgical Award, Loyalty Award at ang pagiging 1st Honorable Mention. Nagawa ko yan ng may prinsipyo at pananalig sa Poong Maykapal.
Ako ay mayroong isang kapatid, nag aaral na rin sya ngayon at nasa High School na, lagi ko nga syang pinagsasabihan na kahit papaano gumaya sa akin na sa kabila ng lahat ay nakapagtapos at nagpapatuloy pa ng pag-aaral. lagi ko ring sinasabi sa kanya na ang "Edukasyon ang ating magiging susi sa pagbukas ng pinto ng Tagumpay".
At sa ngayon, ako ay College na nag-aaral sa Polytechnic University of the Philippines sa kursong Bachelor of Science in Industrial and Organizational Psychology. Dala dala pa rin ang hangaring makapagtapos at balang panahon ay maiahon ang pamilya sa hirap. Ako rin ay nagseserve sa ating Panginoon sa pamamagitan ng pagpapatuloy ko ng pagiging isang LCM Member sa aming Parish Church, yan ay isang bokasyon na aking ipagpapatuloy hangga't kaya ko pa, dahil ang Panginoong Diyos ay ang aking sandigang hindi magigiba anuman ang mangyari...