My personal message of condolences...

My deepest condolences to the Family and friends of Sean Rodney. Sa totoo lang po, hindi po kami magkakilala. I'm from Laguna at nabalitaan ko lang din po ang nangyari sa kanya. Kagaya din po ng iba, simula ng mapanood ko po ang nangyaring trahedya sa balita, nag-research din po ako sa mga taong nasawi, at isa na po doon si Sean Rodney. Simula ng mabasa ko ang mga comments sa FB nya, nababatid ko na napakabuting tao nya, mabait na anak, mapagmahal na kaibigan. Kaya lubus-lubo...s din po ang panghihinayang ko sa pagkawala nya. Ilang araw na din po akong malungkot, ilang beses ko din inabangan sa balita ang update tungkol sakanya, sa tuwing gigising ako sa umaga, naaalala ko ang nangyari sa kanya, minsan hindi din ako makakain, hindi ko po alam kung bakit apektado ako sa nangyari sa kanya, marahil narararamdaman ko na napakabuti nyang tao at maraming nagmamahal sa kanya. Naisip ko din na kung may kapangyarihan lang ako na maibalik ang panahon, gagawin ko. Sana buhay ka pa ngayon. Naiisip ko nga, kung ako nga na hindi nya kakilala labis labis ang lungkot at panghihinayang, papano pa kaya ang mga magulang nya? kapatid? kamag-anak at mga kaibigan? Siguro kung isa ako sa kanila, hindi ko kakayanin Hindi man tayo nagkakilala, pero I know magmi-meet pa din tayo pagdating ng panahon, nasa Langit ka na. I know sa maigsing panahon na nabuhay ka, nabuhay ka na masaya at fulfilled ang naging buhay mo. Kahit madami kapa sanang magagawa at mararanasan sa mundo, siguro kinuha ka na ni Lord dahil mas kailangan ka nya sa taas. Gabayan mo nalang ang pamilya mo dahil palagi kang nasa puso nila. Napagisipan ko din na puntahan ka, kaso hindi ko alam kung papaano at kung saan. Ngayon ko lang nalaman na nung Saturday ka pala inilibing, sayang hindi ako nakapunta. Kaya pala nung Sabado, magseserve sana ako sa libing ng isang patay sa simbahan namin, kaso umulan ng malakas, hindi na sana ako tutuloy, pero naisip ko na baka ikaw ang ililibing, kaya nag-serve ako that time kahit kumiklidlat. Ngayon alam ko na Libing mo na pala that day. Salamat sa grupo na ito, sa mga nabasa ko sa mga posts dito, iyak ako ng iyak, huling iyak ko ay nung nanood ako ng Miracle in Cell No. 7. Alam ko masaya kana sa itaas, ang haba na pala ng post ko. Masaya na din ako kasi nlaman ko na hindi lang pala ako ang nagkakaganito, kasi madami kami Ngayong National Heroes Month, ikaw ang BAYANI ko ‪#‎HEROdney‬ Rest in peace kaibigan See you soon:)